De eerste bezoeken

Inmiddels is dit alweer mijn vijfde dag in Tanzania. De afgelopen dagen ben ik naar allerlei plekken heen gebracht en heb ik heel veel dingen gezien. Ik ben voornamelijk rondgeleid door Ismail (zeg: Ismaël). Een man die van zichzelf vindt dat hij heel goed Engels praat, maar door zijn accent is hij soms niet te verstaan. Het is een hele aardige man hoor, maar zo ontzettend lang van stof. En als ik dat zelfs zeg, nou...

Afgelopen woensdag (27/04) ben ik voor het eerst wezen kijken bij Enkedego Primary School. Toen we daar aankwamen troffen we twee leerkrachten. Een wat oudere vrouw en een relatief jonge man. De vrouw sprak geen Engels en de man sprak een soort van Engels. Toen Ismail weer weg ging, moest ik dus met de mannelijke leerkracht communiceren. Hij deed heel erg zijn best om mij uit te leggen wat hij in zijn les deed. Hij was rekenles aan het geven, wat inhield dat hij sommen op het bord had staan en de eerste paar samen deed. Daarna maakten de kinderen de rest zelf. Tijdens het buitenspelen ging de lerares van de andere klas liedjes met de kinderen zingen. Na de pauze was het tijd voor Engelse les. Het ging over familiebanden. De leraar schreef een aantal zinnen op het bord, zei ze met de kinderen hardop en liet ze daarna overschrijven. Toen de leerlingen naar huis gingen, heeft de leerkracht mij het terrein van de school laten zien. Er moet nog veel gebouwd worden. Ze zijn met van alles tegelijk bezig: een derde klaslokaal, een leerkrachtenverblijf en nieuwe wc's.

De rest van de dag heb ik eigenlijk niet zo veel meer gedaan. Ik heb een beetje nagedacht over mogelijke lesideeën. 's Avonds heb ik nog "even" met Joey geskypt. Het is echt heel fijn dat de wifi hier wel zodanig goed is dat we elkaar nog wel kunnen zien.

Gisteren ben ik naar een andere, grotere basisschool, genaamd "Oldonyowas School", geweest. Deze basisschool was heel anders dan Enkedego. Veel verder ontwikkeld. Er zaten meer dan 600 (!) kinderen op deze basisschool, verdeeld over 5 groepen. In sommige klassen zaten meer dan honderd kinderen. Deze school had dan ook een tekort aan leerkrachten én klaslokalen. In Tanzania is het normaal dat leerkrachten doordeweeks bij de school wonen, hiervoor zijn speciale woningen op het schoolterrein gebouwd. Oldonyowas School heeft ook haar eigen moestuin; enorme velden met maïsplanten. De leerlingen krijgen hiervan op school te eten tussen de middag.

Vandaag was een lange dag. Ik ben eerst weer naar Enkedego geweest om nog eens te observeren. Toen ik tien minuten in de klas zat, vroeg de leerkracht of ik het van hem wilde overnemen. Nou... ik bedank nog even. Ik heb hem duidelijk gemaakt dat ik maandag wel wil beginnen met lesgeven, maar dat ik het belangrijk vind om eerst te kijken hoe alles in zijn werk gaat op deze school. Vandaag had ik mijn haar los en dat vonden de kinderen allemaal heel interessant. Ze zaten telkens aan mijn haar te voelen en renden dan giechelend weg als ik naar ze lachte. Ik heb sowieso het gevoel dat de kinderen nog erg aan mij moeten wennen, want ze durven me nauwelijks aan te kijken, maar als ik even 'wegkijk' dan zie ik ze stiekem kijken.

Vanmiddag ben ik naar een tweede grote basisschool wezen kijken. Deze had ongeveer 540 kinderen. Het terrein van deze basisschool is echt enorm. Ze hadden zelfs nog meer woningen voor de leerkrachten dan de school van gisteren en deze waren ook veel netter afgewerkt.

Ik ken inmiddels ook al een aantal woorden Kiswahili, de taal die ze hier spreken:

Karibu = welkom

Jambo = hallo

Asanté = dankjewel

Asanté sana = heel erg bedankt

Sita = zes

Saba = zeven

Die laatste twee heb ik onthouden van de rekenlessen, de rest was te moeilijk, haha.

En nu ben ik moe. Het eten is inmiddels klaar en ik kruip vanavond lekker vroeg onder de wol, want al die nieuwe indrukken vragen toch wel veel energie. Alvast weltrusten!